بهارستان ۱۴۰۰گلستان وشهر

شاید تخم مرغ‌های نوروزی را دیده باشید که در پارک‌ها و معابر پر رفت و آمد برپا می‌کنند و مردان و زنانی که دو سه روزی مشغول رنگ کردن آن‌ها میشوند. این جشنواره بخش‌های دیگری هم دارد که کمتر ملموس است و به گستردگی تخم‌مرغ‌های رنگی نیست. یکی از بخش‌های آن دیوارنگاری است. به دنبال برگزاری این جشنوارة سالانه که سازمان زیباسازی تهران آغازگر آن شد، شهرهای دیگری مثل قزوین، کرمان و مشهد هم با عنوان‌های مشابهی دست به برگزاری جشنواره‌های نوروزی و تولید آثار هنرهای شهری برای استقبال از بهار زدند.
بهارستان امسال هم از فراخوانی شروع شد که سازمان زیباسازی منتشر کرد. تیم سیاست‌گذاری بهارستان هر سال رویکرد و هدفی در نظر میگیرد که به سیاست‌های کلی اتخاذ شده در مورد نقاشیهای دیواری شهر تهران مرتبط میشود و از طرف دیگر شهر را برای استقبال از بهار آماده می‌کند. امسال برای هماهنگی بیشتر بین آثار، در فراخوان ذکر شده بود که تمامی آثار  با محوریت گل‌ها طراحی شوند. از وقتی که دانشجو بودم، فراخوان‌های زیباسازی را به تشویق یکی از دوستانم دنبال می‌کردم. در رشته‌ی نقاشی، اگر نخواهیم کارهای غیرمرتبط با نقاشی کردن انجام دهیم، گاهی درآمد داشتن سخت می‌شود. یعنی امنیت مالی چندانی در این رشته وجود ندارد. تعداد اندکی از نقاشانی که فارغ‌التحصیل می‌شوند می‌توانند از راه نقاشی درآمد خوبی داشته باشند؛ منظورم نقاشی کردن به عنوان خلق اثر هنری است. موفقیت کم است و جایزه بزرگ. این چیزها یکی از دلایلی بود که باعث شد من از آن سال به بعد فراخوان‌های شهرداری را دنبال کنم. سالانه‌ای مثل بهارستان، یا دوسالانه‌ها و فراخوان‌هایی که بر اساس نیازهای ساماندهی دیداری/ بصری شهر منتشر می‌شوند و غیر از این‌که منبع درآمد هستند، چالش‌های جدید و متفاوتی ایجاد می‌کنند. البته پذیرفته شدن در این فراخوان‌ها به هیچ عنوان تضمینی نیست و تقریباً هرگز نمی‌توان مطمئن بود که جزء برگزیدگان فراخوان خواهید بود یا نه.
من از قضا به گل‌ها، که امسال موضوع اصلی فراخوان بهارستان بودند، علاقه بسیار دارم. گل‌ها از مخاطب‌پذیری بالایی برخوردارند و تقریباً اکثریت مردم به راحتی با آن ارتباط برقرار میکنند. نکته‌ی دیگری که غیر از موضوع واحد در فراخوان ذکر شده بود، مناطقی بود که برای اجرای آثار برگزیده شده بودند. اکثر این مناطق در بافت قدیمی جای داشتند.