«شما حتماً دیدهاید که بعضی وقتها توی روز روشن چراغ خیابانها روشن است؟ و حتماً پیش خودتان گفتهاید که ببینید چطور برق مملکت بیخودی مصرف میشود؟! بیخودی نیست. این کار به دلیل بار اضافی در شبکه است. نمیشود نیروگاهها را خاموش کرد، چون خاموش کردن و راهاندازی دوباره، به ماشینآلات صدمه میزند و هزینهاش بیشتر از روشن ماندنشان است. بنابراین باید بار اضافه را در جایی مصرف کرد.
سه روز حضور در یادگار زاها حدید در رم یعنی موزۀ هنر قرن 21 ایتالیا (Maxxi ) در کنار فضاهای شهری سرزنده رم و همجواری با دوستان دغدغه مند میراث فرهنگی تجربه نادری بود که به همت نهادهای ایتالیایی رقم خورد.
"از چه زمانی چهارراه ولیعصر این اندازه شلوغ و پررفت و آمد شد"؟
(سطر آغازین متن اشاره دارد به نشست پرمخاطبی که بلافاصله پس از افتتاح زیرگذر در زمستان ۹۲ با تمرکز بر موضوع چهارراه ولیعصر در فروردین ۹۳ برگزار شد. پرسش کلیدی که دستمایۀ این مطالعه قرار گرفته، طی نشست از نمایندۀ شهرداری انجام شد که چند سالی بیشتر از سکونت ایشان در تهران نمی گذشت.)
روش روایی در تاریخ نگاری ایران، سابقه طولانی دارد. اما به این روش، چونان روشی اتکاءپذیر و علمی، کمتر بها داده شده است. تاریخنگاران ترجیح دادهاند که وقایع تاریخی را از دیدگاه و موضع حق به جانب نقل کنند و از زاویه دید مکانی، زمانی و ایدئولوژیک خود به تاریخ بنگرند و چونان عقل کل، به تفسیر تاریخ بپردازند. اما تاریخنگاری روایی، به روایتی بی طرفانه از تاریخ میپردازد و در صورت ارائه روایتهای تاریخی از پیشینیان، شرایط را برای تفسیر و بازتفسیر روایت، برای خوانندگان و پژوهشگران باز میگذارد.
این روزها همه از «حق بر شهر» حرف میزنند، شما چطور؟
در حاشیهی سخنرانی فرح النخیب با عنوان «گروههای دگراندیش شهری در کویت: کنشگری اجتماعی جوانان و حق بر شهر» در مرکز مطالعات شرق مدرن در برلین
تناقضهای عجیب کلانشهرهای منطقهی خاورمیانه و شمال آفریقا
در حاشیهی برگزاری جلسهی «کراچی: شهری خارج از کنترل» در پانزدهمین جشنوارهی بینالمللی ادبیات برلین