معمار 79 روی دکه

معمار 79 روی دکه

معمارنت- هفتاد و نهمین شمارۀ مجلۀ معمار (خرداد و تیر 92) منتشر شد. در این شماره که سردبیر میهمان آن معماری از شهر اصفهان و دکترای تاریخ هنر از شهر وین، نگار حکیم است، می‌خوانیم:
سرمقاله‌ای با عنوان «نگاهی نو در حل مشکلات شهری» که در نقد معماری مونومنتال می‌نویسد: سال‌ها نمایشگاه دوسالانۀ ونیز گرفتار رویاهای معماران نخبه و پیشرو قرن بیستم بود و مکانی شده بود برای عرضۀ «ترین»ها در معماری. مرتفع‌ترین برج‌ها، مجلل‌ترین هتل‌ها، گرانبهاترین آپارتمان‌ها یا پیچیده‌ترین طرح‌های رایانه‌ای که گاه حتی اقبالی برای حضور در دنیای واقعی نداشتند به عنوان برترین‌ها انتخاب می‌شدند. همواره تلاش می‌شد انسان نوتربیت، همزیستی نوترویج و شهرسازی متفاوت معرفی شود...

 

معمارنت- هفتاد و نهمین شمارۀ مجلۀ معمار (خرداد و تیر 92) منتشر شد. در این شماره که سردبیر میهمان آن معماری از شهر اصفهان و دکترای تاریخ هنر از شهر وین، نگار حکیم است، می‌خوانیم:

 

سرمقاله‌ای با عنوان «نگاهی نو در حل مشکلات شهری» که در نقد معماری مونومنتال می‌نویسد: سال‌ها نمایشگاه دوسالانۀ ونیز گرفتار رویاهای معماران نخبه و پیشرو قرن بیستم بود و مکانی شده بود برای عرضۀ «ترین»ها در معماری. مرتفع‌ترین برج‌ها، مجلل‌ترین هتل‌ها، گرانبهاترین آپارتمان‌ها یا پیچیده‌ترین طرح‌های رایانه‌ای که گاه حتی اقبالی برای حضور در دنیای واقعی نداشتند به عنوان برترین‌ها انتخاب می‌شدند. همواره تلاش می‌شد انسان نوتربیت، همزیستی نوترویج و شهرسازی متفاوت معرفی شود...

 

اما دوسالانۀ 2012 کوشید تصویری متفاوت از دوره‌های پیشین ارائه دهد. تصویری که بیش از همه ملهم از «عقل‌گرایی» دیوید چیپرفیلد مدیر برگزاری این دوره و نهفته در عنوان «زمینۀ مشترک» بود. این بار مسئولان نمایشگاه نه تنها «ترین»های گذشته را به حاشیه راندند بلکه طرح‌های متواضع به خصوص پروژه‌های دفاتر جوان را که نگاهی متفاوت از دیگران داشتند صحنه‌گردان نمایشگاه خود کردند. طرح‌هایی که می‌کوشیدند به «واقعیات» شهری و «احتیاجات» مخاطبانشان اولویت نخست را بدهند... چیپرفیلد در مصاحبه‌های خود پیوسته تکرار می‌کرد: «باید قبوال کرد که نود درصد ساخت و ساز موجود چیزی نیست که به آن دلخوش باشیم. این واقعیت جوامع شهری ماست. بهتر است معماران بکوشند رفتار و خواسته‌های مردم خود را درک کنند» ...
چند کلان شهر را می‌توان برشمرد که نظمی همگون با زوریخ در سوئیس داشته باشند؟ و متقابلاً چند شهر را می‌توان برشمرد که توازنی نابسامان چون سائوپائولو در برزیل داشته باشند؟ کفۀ ترازوی کدام طیف سنگین‌تر است؟ و راه‌حل عملی بهینه‌سازی هرکدام چگونه است؟ ارائۀ پاسخی مناسب به این پرسش ملاک اهدای شیرهای طلایی شد...

 

کنشی نو در جریان است. حتی اگر این کنش را معماران محدود و کمرنگ کردن نقش خود بدانند. منطقی نو مبتنی بر آزمون، منطقی که معماری را از پایین به بالا تعریف می کند و سرچشمۀ خلاقیتش را مخاطبان بطن جامعه و نیروی بالقوۀ نیروهای غیر متداول می بیند.

 

و مقاله‌های خواندنی دیگر این شماره از این جمله‌اند:
معماری معاصر تونس/ نوشتۀ انس نجار منصور
آیا معماری با بحران هویت مواجه شده است؟/ نوشتۀ آندرا ریگر جاندل
ساختن از تحقیق تا تجربه: معماران جوان ترکیه/ نوشتۀ هولیا ارتاش
معماری معاصر پاکستان/ نوشتۀ آیزا قرشی
امروز جو مثبتی بر معماری روسیه حاکم است/ گفتگوی فیلیپ موسر با زوج معمار روس
معماری در روسیه/ نوشتۀ فیلیپ موسر
دغدغه‌های تداوم و پایداری در معماری ایرانی/ گفتگوی نگار حکیم با محمدرضا قانعی
...