معمارنت- همۀ ما کم و بیش تجربۀ کارهای گروهی را در دوران دانشجویی داشته‌ایم. فعالیت‌های گروهی در خوشبینانه‌ترین حالت به تقسیم وظایف و در حالت معمول آن به سرریز شدن تمام کارها روی یک فرد منتهی می‌شود و البته جنجال‌هایی که آخر ترم بر سر اثبات بی‌کفایتیهم‌گروهیمان با استادانمان داشتیم. همین تجربه‌ها منجر به این می‌شد دانشجویان سال بالایی ترجیح دهند فعالیت‌های کلاسی و پروژه‌های کلاسی را هرچند سنگین به صورت فردی انجام دهند و کلاس‌هایآتلیه رنگ و بوی کلاس‌های تئوری پیدا می‌کند؛ هرکسی سرش به کارش خودش است و زمان کرکسیون به جای مجموع نظرات و ایده‌ها، تنها نظر یک فرد در میان است.
