-----نو شدن زمان نداره:
خوبی تغییر در اینه که مثل طبیعت که رو به نو شدن میره و حال و هوای پاک کردن همه چیز خانه، دفتر کار، یه جایی توی شهر حتی سایت، حس خوبیه کاش نو کردن خودمون هم درعین و ذهن به همین راحتی بود نه برای جوان شدن ، بلكه برای دور ریختن افکاری که بعضی کردار ما از اونجا می‌آد.
روابطمون را با اطرافیان یه بُر دیگه می زدیم به قول قدیمیها انطباق خلاق با شرایط موجود. شاید تعدادی از برنامههای روزانه را حذف میکردیم، بعضی ها را اضافه،تا از این روزمرگی خارج شیم و انگیزه برای کارهای جدید ایجاد کنیم و . . . . .
برای آنچه در 14 سال پس از راه اندازی جایزه معمار بر معماری ایران گذشت،
معماران ایرانی همیشه وام دار او خواهند بود.
جمعه 22 خرداد ماه 1394 به یادش گردهم می آییم.
مکان: باغ موزه قصر، آمفی تأتر فرخی یزدی، ساعت 19 تا 21
از طرف خانواده، همکاران ایشان در مجله معمار، گروهی از معماران
نشانه حيات گنجشك
نه دَمي بود كه فرو مي رفت
نه دُمي كه مي جنبيد
اوازي مكرر در گلو بود
كه هنوز
دراوج ارامش ،
شتاب داشت.
سهيلا بسكي (١٣٩٤-١٣٣٢) پس از سال هابيماري ديروز ٦خرداد در استانبول هنگام ديدار با خانواده بدرود حيات گفت .
مديريت خواند وسپس اقتصاد .براي دفاع از كرامت انساني عمرى مايه گذاشت .ابادي ،شهروبالاخره معمار ،ترجمه ،داستان نويسي بخشي از زندگي اوست. او درعين حال يك فعال اجتماعى بود.پلنگي كه در كنام نماند .
بخشى ازمصاحبه معمارنت با او كه اهل مصاحبه نبود قابل درج بود با اين حال شايد از تنها منابعي باشد كه نورى بر بخشي از زندگى او تاباند .
براي پرهيز از زياده گويي خواندن مصاحبه او راتوصيه ميكنم
يادش گرامى .
